"Bu çocuk spastikse ben de Marilyn Monroe'yum" dedi fizik tedavi profesörü Nadire Hn. Çok güldüm buna. "Tamam, sağ bacak da kasılma var ama o kadar ciddi değil, belki sağ ve sol bacak arasında hafif bir fark olabilir ama bunu bilmeyen biri anlamaz, dert etmeyin" dedi. Nasıl rahatladığımı anlatmama gerek yok sanırım.
Bir de pedagoga gittik. Gelişimini tam tamin ettiğim gibi 12 ay ile 15 ay arasında buldu. Normalde iyi bir prematürenin gelişiminin düzeltilmiş ay ile kronolojik ay arasında olması bekleniyor. Yani senin gelişiminin 15 ay ile 18 ay arasında olması ideal olandı. Oysa sen 18 ayın 6 ayını hastanede geçirdin ve o süreçlerde hiç gelişme göstermedin doğal olarak.
Göz doktorunu da ziyaret ettik göz kayması için. Her gün yarım saat sol gözü (yani kaymayan gözü) kapama bantlarıyla kapamamızı önerdi, fakat ne mümkün! Bantı yapıştırmaya yeltendiğim an elin banta gidiyor ve çekip çıkarıyordun. Uykunda yapıştırmayı deneyeyim dedim, uyandığında gözünde olursa belki ellemezsin diye düşündüm ama maalesef daha dokunur dokunmaz uyandın, bantı çekip tekrar uyudun. Doktora sordum, ne yapalım diye. Bir damla önerdi, gün aşırı sabahları sol göze 1 damla damlatın 1 ay sonra kontrole gelin dedi. Ama damlanın yan etkisi çok, ateş, huysuzluk yaparsa bırakın deyince açıkçası denemedim bile. Varsın biraz daha kaysın gözlerin. Aklın ermeye ve gözlerini kapatmamıza izin verdiğinde kullanırız o bantları. Tedavin biraz daha uzun sürer belki. Belki de büyüdükçe göz sinirlerin güçlenir ve hiç gerek kalmaz banta da...İyi düşünelim iyi olsun oğlum...
Bir de artık "baba" diyorsun. Ama haksızlık bu, hani "anne"?...
2 yorum:
Merhaba,bugün anneler günü. Anneler gününüz kutlu olsun.Bu günü sizin kadar hakeden kimse yoktur.
Ben 4 aylık bir kız annesiyim. Çok sorunlarla karşılaştım (bana göre).Geçen sene mayısta hamile olduğumu öğrendim ve ilk tahlillerde hipotroidi olduğumu. İnternet başında başladım araştırmalara tabii..Çocuğumun zekası nolur diye,tedaviye başlandı tabii.Depresyon durumum o zaman başladı. Bebeğim 10 haftalıktı kpss sınavına girdim.Sınav gecesi kanama geçirdim,sınav saatine kadar hastanede kaldım.Korkuyla,umtsuzlukla girdim sınava.Artık yatarak geçriyordum zamanımı.Bebek 4 aylıktı apandistim büyümeye başlamış,nasıl olduysa geriledi,bişey olmadı.Hep ağrılar çektim bu aralarda.Atandım,taşındık.Korkuyla gittim okula.32 hafta doldu izne çıktım.34. haftada bebeğin büyümesi çok yavaşladı.Sırf yatıp yemek yemeğe başladım.37. haftada bebeğim 2360 doğdu.2 gün sonra sarılık oldu.Ağlamaktan bitap düştüm.İyi oldu,kilo da aldı.1 aylıkken kalçasında sorun çıktı.2 aylıkken pavlik bandaj taktık.3 aylıkken kalçası düzeldi.4 aylık kontrollerinde başı biraz hızlı büyüyor dedi doktoru,kranial usg çekildi,temiz çıktı.Ben bütün bu süreçte paranoya yapıp,internetten araştırmalar yapıp durdum.Dünya başıma yıkılıyor sandım hep.usg temiz çıkmasına rağmen hala arştırıp duruyorum,bebeğimin başını ölçüyorum her gün.
Paronayaklığımın en güzel yanı İNANÇ'ı ve sizi tanımak oldu.Yazdıklarınızı okuyunca kendime acıdım.Ne dirençsiz ne zavallıymışım.Sizin yaşadıklarınızla kıyas olur mu bunlar. Bana gülün diye ve ne mükemmel bir anne olduğunuzu vurgulamak için yazdım yaşadıklarımı.Yine yazın nolur,İnanç'ın iyi haberlerini almak istiyorum.Hayatımın kalanında sizin için hep dua edeceğim.Cennetin engüzeli sizin ayaklarınızın altında.Sizi tanımıyorum ama inanın çok sevdim.İnanç müthiş başarılarını ve çok güzel günlerini görün inşallah.
çok çok teşekkürler Elif. Öncelikle sizin de anneler gününüz kutlu olsun. Yazdıklarınızı okuyunca ne yazacağımı bilemedim. Öncelikle sizin de yaşadıklarınız oldukça ağır. Ben de sizin durumunuzda olsam muhtemelen farklı davranmazdım. Çocuk söz konusu olunca en ufak bir üşütme bile kabus olabiliyor her anne için... Ama bir şey söyleyeyim mi, şimdi olsa hamileliğim sırasında internetin i'sini açmazdım. Benim tahminim erken doğuma yaşadığım dekolmanın ciddiyetini internetten öğrenmemle yaşadığım stres sebep oldu. O yüzden boşverin interneti. Sadece kızınızın iyi olacağını düşünün ve buna inanın. Ki olmaması için bir sebep yok, sanırım. Benim yaşadıklarıma gelince, yaşarken çok ağır geçiyor doğru. Ama çok şükür ki geçti. Allah bir daha göstermesin ne bize ne kimseye. Ama birçok anneden farklı davranmadım sanırım. Elimden gelenin en iyisini oğlum için yapmaya çalıştım, o kadar.
tekrar çok çok teşekkür ediyorum yazdıklarınız, dualarınız ve iyi dilekleriniz için.
Sevgiler
Aslıgül
Yorum Gönder