İlk kez hastane dışında ayrı kaldık. 6 günlüğüne Paris'e gitmemiz gerekti iş için, babanla benim. Sen babaanne ve dede ile evde kaldın. Gitmeden önce çok korksam da, kazasız belasız atlattık bu süreci. Biz yokken keyfin yerinde imiş. Baban benden 1 gün önce döndü. Onu sabah kalkıp yatakta görünce kahkaha atmışsın. Sonrasında herzamanki sabah oyunlarını oynamışsınız. Bana da farklı davranmadın. Hatta sanki 1 haftadır ayrı olan biz değilmişiz gibiydin. Benim içinse durum çok farklı idi. Senden önce her ne kadar iş için de olsa gittiğim seyahatlerden keyif alırdım açıkçası. Ama bu sefer senin özlemin o kadar ağırdı ki... Garip bir duygu bu, anlatılmaz yaşanır denen cinsten...
Gelişiminde çok büyük bir değişikik yok"baba" ya devam, emeklemeye devam, ayağa kalkma, oturma devam... Bir de şu yürüme olayını çözersek süper olur...
2 yorum:
tebrik ederim valla, gitmeden önce olsaydı yazmazdım ama gelmişsin nasıl olsa yazayım : iyi cesaret.... Ben Antalyaya gitmiştim 5 gün, 4 ay önce, zehir zıkkım olmuştu. Küçük adam da çok uyumlu maaşallah, gelişmeleri okuyorum ama yazamadım canım. MAlum tez hazırlıyorum, tez sonrası yakın bir zamanda sizin oralara bir ziyaretimiz olacak. Haberleşiriz.
Öpüyorum sizi
Hoşçakal
Gitmeden önce fizyoterapistimiz de aynı şeyi söyledi "iyi cesaret" diye. O zamana kadar hiç bunu "cesaret" olarak algılamamıştım. benim için daha çok "mecburiyet" bu durum. Allah'tan İnanç çok aramamış bizi. Genel olarak sessiz, sakin ve uyumlu bir çocuk zaten. Ama bizi aramamasına sevinmeli miyim, üzülmeli miyim bilemedim ya, neyse!...
Tez konusunda kolay gelsin valla, hem çocuk, hem çalışma hayatı hem okul zor olsa gerek, takdir ve tebrik ediyorum. Bu tarafa rutin kontrole geliyorsunuz değil mi? Çok memnun oluruz, gelirseniz. Muhakkak haberleşelim.
Sevgiler
Aslıgül
Yorum Gönder