7 Haziran 2010 Pazartesi

NE ZORMUŞ...

Bugün seni ilk defa bakıcı ile yanlız bırakıp geldim işe. Bakıcılı günlerimiz başladı yani. Çok zormuş... Sabahtan beri aklım sürekli evde, kafam karmakarışık... Ama yapacak fazla da birşey yok. Alışmalıyız bu yeni hayata. Umarım bakıcımız bizi yanıltmaz ve uzun süreli olur.

Üst solunum yolu enfeksiyonunu yeni yeni atlatıyorsun. Sırada ameliyat var. İnen sağ testisin ara ara şiştiği için fıtık olduğunu söyledi, gittiğimiz prof çocuk cerrahı. Bir önceki çocuk cerrahı ise bunun hidrosel olduğunu düşünüyor. Doğru düzgün bir dr bulmam lazım. Yani sadece sünnetten vazgeçtik, inmemiş testis, sünnet ve fıtık/hidrosel hepsini birlikte yaptırmaya karar verdik.

Senin davranışların, hareketlerin çok değişti. Normal bir çocuk kıvamına geliyorsun yavaş yavaş. Çekmeceleri karıştırmaya bayılıyorsun mesela. Babana ve bana daha düşkünsün artık. Kendini daha iyi ifade ediyorsun. İstemediğin şeyleri(özellikle yemek) bağırarak reddediyorsun, ya da istediğin birşey olursa yine bağırarak talep ediyorsun:) Algılaman daha iyi. Her ne kadar 2 yaşını tamamlamaya az kalsa da gelişimin hala 1-1.5 yaş civarında. Olsun, buna da şükür. Yürüme ve 1-2 kelime dışında konuşma yok hala. Fizyoterapistimiz "12-18 aylık oyun grubuna gitse iyi olur" diyor gelişimin açısından. Haklı galiba. Kafama yattı bu fikir. Araştıracağım bunu.

2 yorum:

knox dedi ki...

Selam;
Blogunuzun tamamını ilgiyle okudum.3 Haziran günü, , eşime konan dekolman teşhisiyle 27 haftalık biri kız (DERİN, 850gr.), biri erkek (DORUK 780 gr.)ikiz bebek sahibi olduk.Henüz durumun şokunu yeni yeni atlatıyoruz.Ebeveynlik sorumluluğumuz günde 2 kere yaptığımız yeni doğan yoğun bakım ziyaretleriyle sınırlı.
Blogunuzada İnternette ,ileride nelerle karşılaşabiliriz bilelim diye yaptığım araştırmalar sırasında rastladım.
Umarım bizim çocuklarımızda en az sizinki kadar hayata tutunmakta ısrarcı olur.İnanın şu aralar en ihtiyacımız olan şey sizinki gibi sonu olumlu olan ve olacak hikayeler.Allah İnanca verdiği azmi bize ve çocuklarımızada verir inşaallah.
Bu arada ilerde tecrübelerinizden yaralanmamız gerekirse size ulaşabilmemiz açısından bir mail adresi verebilirseniz sevinirim.
Murat YEĞİN
murat.yegin@oyakbeton.com.tr

prematureannesi dedi ki...

Murat Bey, merhaba,

Mail adresim asligulkurtar@yahoo.com. Bebekleriniz tahmininizden de güçlü çıkacak merak etmeyin. Sadece sabredin. Biliyorum çok zor ama onlar için dayanmalısınız. Prematüre ailelerin yazıştığı bir grubumuz var bizim. Orada çok fazla örnek var. İsterseniz üye olabilirsiniz. prematureyizbiz@yahoogroups.com
hatta üye olmanızı durumunuzu orada paylaşmanızı şiddetle tavsiye ederim. Grupta çok fazla prematüre bebek sahibi aile var ve çok fazla sonu iyi biten hikaye var. Size ve eşinize iyi gelecektir.

Selamlar
Aslıgül