Bugün ilk defa uzun uzun kucağıma aldım seni. Kucağımda uyuttum. Gazını çıkarttım. 77 gün sonra ilk defa...
Sen ise uslu uslu durdun kucağımda. Uykuya direndin 2 saat beni inceledin, çevreyi inceledin. Arada yatağına yatırdım uyuyasın diye, ama sırtın yere değer değmez başladın hareketlenmeye. "Beni al tekrar kucağına" der gibiydin. Dayanamadım tabi, kucağımda uyuttum seni.
Mutlu olmak için ne kadar basit sebepler yetebiliyormuş insana...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder